Drivecenter - Centrum TDU i samochodowych gier MMO

[jedlin12]

Tutaj wypowiadamy się o rzeczach, które robimy zawsze przechodząc jakąś grę, bądź tradycjach związanych z ich przechodzeniem

Ja zacznę: Ja każdego roku muszę przejść Undergrounda 2, w starszych NFS nie używam nitro oraz na gwiazdę od ubiegłego roku będę przechodził Burnouta Revenge. Oraz w grach w których się strzela nigdy nie używam mini SMG typu mac-10, czy uzi. Nie należy też zapomnieć o graniu w Pokemony co jakiś czas

[Siemkins]

Sporo tego. Największym kalibrem takich nawyków jest wgl. powracanie do już ogranych i sprawdzonych tytułów, mimo że na rynku każdego dnia jest zalew nowości.
U mnie sytuacja związana jest z czasem - np w święta, gdy widzimy się z bratem dłużej niż raz w miesiącu przez dzień czy dwa, zazwyczaj po lub przy alko, wpadamy na te same pomysły i odgrzewamy kotlety, przy których kiedyś się świetnie bawiliśmy i o dziwo bawimy się nadal. Takim przykładem jest stary i poczciwy Colin 2, bawimy się równie starym DSJem, gramy w Blobby Volley, Scorched Earth, i inne gierki, gdzie można w ramach 1 klawiatury pocieszyć mordy do siebie i jednego monitora. Często próbujemy zagrać w jakąś Fifę - na czele z RTWC 98 - ale równie często nam to nie wychodzi, ale i tak jest fajnie. Czasem odpalę Prince of Persja (1) i nie wiem co tam robię - chyba sprawdzam czy jeszcze pamiętam układ korytarzy, ile uda mi się przejść na 1 życiu i czy uwinę się w 30 min z uratowaniem panny. Tak czy inaczej, jest fajnie

Rok temu odgrzałem Diablo 1 z jakimś piekielnie trudnym modem i pograłem grube kilkadziesiąt godzin, teraz z kolei na tapecie mam już niemal 15 letnie Diablo 2 - trochę boli to 800x600, ale jakoś lecę dalej. Jak bumerang wracają też Herosi 3. Nie wiem czego tam ciągle szukam, ale zwyczajnie dobrze się bawię i jeszcze lepiej czuję, gdy poruszam się po znanych sobie obszarach.

Jak się rozmowa rozwinie, to może mi się coś jeszcze przypomni. Póki co tyle, tak na szybko, ale i tak wystarczająco by zatęsknić. Także reasumując: klimat i moc wspomnień.

[Hudy]

Lubię wracać do tej części Mario

Ukryty tekst:

Często ściągam emulator gameboy'a i przechodzę stały zestaw:
1. Pokemon Red
2. DB: Legacy of Goku (GBA)
3. DB: Legacy of Goku 2 (GBA)
4. DB: Buu's Fury (GBA)
5. Warioland 2 (GBC)

Ostatnio dorwałem dobry emulator na iOS, więc przez kilka dni nie musiałem nawet odpalać kompa.

Lubię wracać do Need For Speed'a 1 i 3 HP.

Raz do roku odpalam AC IV: Black Flag - tylko na chwilę - i przechodzę go całego od początku.

Nawyk z dzieciństwa: czasami wstaję rano przed wszystkimi, odpalam jakąś samochodówkę, ulubiona playlista w winampie i jadę przed siebie.

Muszę się w końcu zebrać i uzupełnić bibliotekę o taką grę jak Atlantis, najlepiej wszystkich części.

http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=810
http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=846
http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=1433

[Courius]

Moją jedyną tradycją jest ciągłe powracanie do TDU multiplayer. Jedyna gra, w którą gram od samego początku i po tych wielu burzliwych latach nadal jest ze mną. Z kolei moim nawykiem w grach jest zawsze ustawianie opcji graficznych w taki sposób, abym miał zapewnioną zawsze maksymalną płynność wyświetlanego obrazu. Może jeszcze po BF3 zmieniłem styl gry w grach fps. Myślę przestrzenie i staram się zwracać na szczegóły otoczenia.

[Gruszmen]

Tradycji związanych z grami może nie mam ale pewien nawyk na pewno.
Każda gra, która posiada jakieś rankingi np. NFS: MW 2005 (Black List) muszę być na samym szczycie, achievementy to wszystkie muszą być zaliczone np.
The Crew, Euro Truck Simulator 2 czy też CS: Global Offensive lub uzyskać 100% przejścia gry.

[adamsky73]

A ile z togo możecie u siebie odnaleźć?

Objawy uzależnienia od gier

- czas spędzany przy komputerze lub konsoli dominuje nad innymi aktywnościami, np. spotkaniami ze znajomymi, nauką, pracą, innymi zainteresowaniami, a nawet jedzeniem czy spaniem;
- brak możliwości skorzystania z komputera lub zagrania w grę powoduje rozdrażnienie, złe samopoczucie, agresję, chandrę, apatię, a w skrajnych przypadkach nawet depresję;
- nadpobudliwość;
- zaburzenia lękowe;
- izolowanie się;
- zaburzenia i zmiany nastroju;
- problemy z zasypianiem i bezsenność;
- problemy z koncentracją;
- zaniedbywanie obowiązków;
- relacje wirtualne stają się ważniejsze od realnych;
- w momencie, gdy osoba uzależniona nie przebywa przy komputerze lub konsoli, stale myśli o graniu i rzeczach, które będzie robić, gdy już usiądzie przed ekranem;
- wydawanie dużych kwot pieniędzy na nowe gry, akcesoria do gier lub wyposażenie postaci w grze, co znacząco odbija się na budżecie, np. uniemożliwiając zapłacenie rachunków czy pochłaniając całe oszczędności.

[Siemkins]

Niewiele, może z 10.

[KatanaDriver]

Pomyślmy...
1. Grając w gry RPG, zawsze staram się skończyć wątek fabularny na początku, a potem dopiero zabierać się za wszystkie zadania poboczne. Jeżeli gra jest etapowa, lub robi się trudniejsza, to wtedy robię jak najwięcej zadań, by sobie ułatwić przechodzenie wątku głównego. Podobnie jest z przechodzenie od punktu A do B. Idę bez pośrednio do niego, starając się pomijać wszystkie inne miejsca, a w przypadku przypadkowego napotkania miejsca i wyeliminowaniu z niego wszystkich przeciwników, miejsce zostawiam do przeszukania na później.
2. Grając w nową grę samochodową, jedną z rzeczy którą zawsze sprawdzam, to jazda bokiem. Jeżeli jest możliwa, ale wymaga to wprawy, to gra zyskuje ogromnie na moich oczach.
3. Ponownie związane z poślizgiem. Widząc, że wchodzę w zakręt za szybko, daje po ręcznym i staram się pokonać go bokiem, by uchronić się przed zderzeniem ze ścianą.
4. Dość popularne u innych. Gdy w grze strzelance, szybko można zmienić magazynek, robię to praktycznie po każdym zabiciu, lub po oddaniu strzału chowam się za osłonę by wymienić magazynek, w którym brakuje tylko jednego naboju.

[Trawa]

Moja chyba jedyna tradycja związana z grami FPS to używanie broni, która jak najbardziej poniży i/lub rozwścieczy przeciwnika.
Z nawyków można wymienić obsesję przeładowania, tactical awareness i ogólnie zwracanie uwagi na otoczenie oraz myślenie taktyczne.

[Siemkins]

Jeszcze z czasów pierwszego TDU został mi nawyk rozpoczynania pisania od literki "t", która wywoływała czat. Do teraz nierzadko mi się zdarza bezsensownie wciskać t - walka z tym nawykiem wbrew pozorom wcale nie jest łatwa.

[Anioł Stróż]

Jeśli chodzi o gry wyścigowe (samochodowe) to ciągle spoglądanie za siebie, nawet jak jadę sam to co chwila patrzę do tyłu.... FPS, ciągle przeładowywanie broni nawet po wystrzeleniu jednego pocisku....

[olosagaris]

Od połowy grudnia zeszłego roku nie grałem w inną grę niż The Crew. Jakoś tak wychodzi, że jak mam chęć na wirtualną rozrywkę to zawsze jest to The Crew. Przed było TDU 2. TDU 1 odkryłem dosyć późno, ok. roku przed premierą dwójki. Tak wyszło.

W okresie, gdy miałem kursy praktyczne przed egzaminem na prawo jazdy to grałem we Flatout Apokalipsę. Grałem, piłem kawę i paliłem e-faję z płynem bananowym - to mnie rozluźniało. Słodko.

Często wracam do GTA VC. To ten niepowtarzalny klimat Miami Vice i Scarface. No i barwy różu. Słodko.

NFS PS ma coś w sobie, że przeszedłem ją wiele razy. Za każdym razem wybieram te same samochody do poszczególnych konkurencji, ten sam tuning wizualny, części, ustawienia sterowania. Trzy - cztery razy pod rząd. Dwa - trzy tygodnie i przerwa. Podobnie jest z Uaz 4x4 i jego kontynuacją Hummer 4x4. Te same samochody itd.., itp..
NFS Porsche co parę lat. To wyjątkowy klasyk.

Wkrótce pogram w GTA 4. Zbliża się ten nostalgiczny, melancholijny okres - święta. Cudnie jest kogoś rozjechać słuchając Global Communication, w czasie deszczu. Słodko.

Pomijając drugi akapit to reszta powtarza się od wielu lat w ten sam paradoksalny sposób. Tylko ja jestem większy, butelka jest inna, i coraz bardziej się nie chce.
Słodko.
To tyle.

olo

PS: pamięta ktoś Mortyra? Był tam moment, gdzie w którejś sali było można natknąć się na gadającego (chyba) hitlera. Zawsze wywalałem w niego cały magazynek. Jedyny nieśmiertelny?